Bugün evsahibimiz Fatih Türkmenoğlu'nu kendi evinde ağırlama fırsatı yakalıyoruz. Evsahibi dememiz yanlış anlaşılmasın, aslında destekçimiz, arkadaşımız, ağabeyimiz.
Ama kendisini karşılarken Şikago'nun pek karşılaşmadığımız bir yüzünü tanıyoruz: Trafik. Bunu da öğrenmemiz lazım.
Ilık bir sonbahar öğleden sonrasında sakin göl kenarında vakit geçirmek, kafa dinlemek gibisi yok. Onu önce orada ağırlıyoruz.
Bir yandan da şehir merkezini uzaktan izlemenin keyfini çıkarıyoruz. Bazı aşklar uzaktan güzel. Şehrin kalabalığı, gürültüsü, eksoz dumanı bu karelerde yer bulamıyor kendine.
Ve aslında çok az tanıdığımız Fatih Türkmenoğlu'nun çok önemli bir özelliğini fark ediyoruz. Yüzü hep gülüyor. Hep gülümseyen birine karşı yapabileceğiniz fazla bir şey yok. Sizin de yüzünüze yayılıyor gülümseme.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder